In het afgelopen jaar kregen we een nieuw kabinet: het kabinet Schoof. Niet een naam die stabiliteit uitstraalt. Mijn eerste gedachte was dan ook: als het kabinet schoof, zal het wel snel vallen. Het staat echter nog, hoewel het sinds deze week wat wankel lijkt. De knuppel ligt bij het hoenderhok.

Daar is hij weer, de blauwe envelop. Het bericht van de voorlopige aanslag had ik al digitaal ontvangen en het bestand is inmiddels gearchiveerd. Er zit dus geen onaangename verrassing in deze envelop, maar ik wil die blauwe enveloppen gewoon niet.

Als bescheiden verzamelaar waardeer ik de schoonheid van postzegels. Ik vermijd de standaard PostNL-zegels met ons staatshoofd en een cijfer op mijn uitgaande post. Ik gebruik liever de mooie postzegels uit de webshop van de Collect-Club. Ik ben tenslotte filatelist.

“Een kaartje. Kleine moeite, groot plezier! Vooral kinderen en ouderen vinden het nog fijn.” Een oude slogan die ik zo af en toe in deze blog afstof. Voor de komende feestdagen ga ik weer de nodige kaarten via PostNL versturen. De kerstkaarten voor onze Amerikaanse vrienden zijn al bijna onderweg.

Maak je geen zorgen. Deze blog is niet gewijd aan het eentonige verhaal over herhaalde medicatie of de lofzang op het herhaalsysteem van onze apotheek. Hoewel ik redelijk tevreden ben met die service, gaat deze blog over het herhalen van kerstrecepten. Zoals we afgelopen zondag hebben gedaan.

De laatste tijd mis ik de grijze gebieden. Niet in mijn dunner wordende haardos of op de landkaart, maar in het nieuws. Alles lijkt zwart-wit te zijn. Als je niet ergens tegen bent, moet je er sterk voor zijn om deel te mogen nemen aan het gesprek aan de talkshowtafel. Standpunten worden onverbiddelijk als een welles-nietes spel tegenover elkaar gesteld.

Het duurt nog meer dan zes weken tot Kerst. Om precies te zijn nog 46 dagen. Wij versieren pas na Sinterklaas de kerstboom. Nog vier weken geduld. Ik blijf trouw aan onze traditie, maar in stilte kijk ik al uit naar de warme en gezellige sfeer die de kerstdagen ons brengen.