We zitten midden in het aspergeseizoen. Nog iets meer dan een maand tot Sint Jan (24 juni) het aspergeseizoen wordt afgesloten. En wij genieten ervan. Van april tot en met juni staat bij ons regelmatig het witte goud op ons menu.

Een van de meest smaakvolle verse groenten van het voorjaar is naar mijn mening de witte asperge. Van Nederlandse bodem. Oorspronkelijk vooral afkomstig uit Noord-Limburg, maar tegenwoordig wordt de aspergeteelt ook in andere regio's beoefend.

Ze groeien ondergronds in deels met plastic folie afgedekte akkers. De wallen, met daarin de asperges, liggen mooi naast elkaar. Ingenieuze apparaten houden het plastic dat over de wal ligt bij de oogst omhoog. De aspergestekers speuren ondertussen naar de kopjes om mooi op tijd de asperges uit te grond te halen. Stevig, niet te dik en vezelrijk.

Toen ik werkzaam was in Noord-Limburg, passeerde ik talrijke aspergevelden. Vooral de hierboven beschreven oogst vond ik fascinerend. Het hele jaar wachten en hopen op een goede oogst. En tenslotte ontdekken of de oogst geslaagd is. Een ervaren teler zal het eerder weten, maar toch onttrekt het meeste van de groei zich aan ons blikveld.

Traditioneel eindigt de oogst op Sint Jan. Niet omdat er dan geen groei meer in de plant zit, maar om de planten de nodige rust te gunnen. De karakteristieke weelderige planten groeien vervolgens boven de grond. Het is een mooi gezicht, maar de teler hoopt vooral dat de plant weer herstelt en aansterkt voor de aspergeoogst van het komend jaar.

Ondertussen ligt bij ons het witte goud op onze borden. Mooi blank met daarop een door de boter glanzende Hollandaise saus. Natuurlijk smaken de eieren en de ham, maar de kern van dit gerecht wordt volgens mij gevormd door die mooie rechte Nederlandse asperges.

We hebben er deze week weer van genoten. Tot eind juni zal dit gerecht wel vaker op het menu staan.