“Een kaartje. Kleine moeite, groot plezier! Vooral kinderen en ouderen vinden het nog fijn.” Een oude slogan die ik zo af en toe in deze blog afstof. Voor de komende feestdagen ga ik weer de nodige kaarten via PostNL versturen. De kerstkaarten voor onze Amerikaanse vrienden zijn al bijna onderweg.

Soms vraag ik me af of ik nog kerst- en verjaardagskaarten wil versturen. Het is niet dat de ontvangers het niet waarderen, maar PostNL ontmoedigt me wel behoorlijk. Ze maken geen aantrekkelijke reclames meer, de service verslechtert en de prijzen stijgen opnieuw.

Eerder zag je in deze tijd van het jaar bijna dagelijks een PostNL-reclame met een goed gemutste postbode die vrolijk warme kerstgroeten en de beste wensen overbracht. Soms verwelkomd door een overenthousiast viervoetertje. De reclames voor het versturen van brieven en kaarten via PostNL zijn echter geleidelijk afgenomen, aangezien er toch geen concurrentie meer is.

In de media wordt gemeld dat PostNL van plan is om de dienstverlening af te schalen en dat er, ondanks dat, een aanzienlijke tariefverhoging nodig is. In de PostNL-app zit wel een verwijzing naar decemberzegels, maar achter die knop vind ik alleen een webshop met droge productinformatie. Er is geen enkele inspirerende boodschap van PostNL die uitlegt waarom en voor welk doel we decemberzegels moeten gebruiken.

Omdat ik de kaarten voor onze buitenlandse vrienden al in de brievenbus wil deponeren, liggen ondertussen de kerstkaarten voor dit jaar al klaar. Het is mijn gewoonte om tijdig aan familie, vrienden en kennissen warme kerstgroeten en welgemeende beste wensen voor het komende jaar over te brengen. 

Ik wil in datzelfde komende jaar ook het versturen van verjaardagskaarten volhouden. Al stijgen de tarieven en zijn de kaarten wellicht wat langer onderweg. Mijn motivatie hiervoor komt zeker niet door overtuigende marketing van PostNL, maar door de reactie van een 12-jarige uit Burgum.

Via haar Beppe, de zus van mijn echtgenote, gaf deze tiener aan dat ze de jaarlijkse kaartjes van haar enigszins onbekende oudtante en oudoom zeer op prijs stelt. Ze bewaart al onze verjaardagskaarten en geeft de voorkeur aan een kaartje boven een appje of een bericht op sociale media.

Ik laat me door PostNL dus niet ontmoedigen en blijf kaarten versturen. Het beleid van de vertrekkende bestuurder had me bijna beïnvloed, maar ik ben koppig, opnieuw geïnspireerd en zet onverminderd voort. Omdat de ontvangers onze kaartjes schijnbaar wél waarderen.

Misschien zal de nieuwe bestuurder van PostNL het roer omgooien, hoewel ik twijfel of een financieel georiënteerde manager waarde hecht aan het plezier rond een ontvangen verjaardagskaart. Ik koester echter de stiekeme hoop dat hij een jeugd vol verjaardagskaarten had en daarom het versturen van kaartjes weer gaat stimuleren.